Grof Drakula kroz filmsku istoriju
Ispijanje sveže ljudske krvi, nestajanje u magli, probijanje kolca kroz srce… A šta biste rekli kad bismo vam otkrili da je lik Drakule inspirisan istorijskom ličnošću? Kao inspiracija Bramu Stokeru je za ovaj roman poslužio Vlaški knez, Vlad Cepeš, poznat po svojoj svireposti i surovim kaznama. Čuveni naziv Drakula, Vlad Cepeš je nasledio od svog oca, koji je bio član viteškog reda Zmaja („drakula“ na rumunskom znači „sin zmaja“).
Neobičan junak Bramovog romana brzo se našao na filmskom platnu. Od nebrojano mnogo filmova o Drakuli, njih petnaestak rađeno je po ugledu na sam roman. Prvi među njima bio je nemi film Nosferatu: Simfonija horora, nemačkog režisera F.W. Murnau, prikazivan 1922. godine. Mnogi detalji u filmu su izmenjeni. Promenjena su imena likova, pa je tako grof Drakula postao grof Orlok. Radnja filma je, umesto u Londonu, smeštena u izmišljenu luku na severu Nemačke, nazvanu Vizburg i dodata je ideja da vampiri donose kugu u Vizburg, preko pacova sa brodova, a neki od likova su čak i izostavljeni kao što je slučaj sa Van Helsingom. Razlog svim ovim izmenama bilo je to što Murnau nije dobio dozvolu autora romana, da po njemu snimi film. Uprkos brojnim izmenama u filmu, nekoliko godina kasnije Murnau gubi u parnici, koju je vodio zbog plagijata i sve kopije ovog filma bivaju uništene.
Tridesetih godina uvodi se zvuk na filmu. Ovo je bio neobično važan trenutak za horor filmove, koji su dobili muzičke sekvence od kojih se koža ježi, kao i vrištanja koje su upotpunila scene užasa u horor filmovima. Upravo 1931.godine prikazan je prvi film pod autentičnim nazivom Drakula, američkog režisera Toda Brauninga. I pored dobijenih filmskih prava, delovi ovog filma gotovo su preuzeti iz nemačkog Nosferatu, kojim je Brauning bio oduševljen. Glumac Bela Lugosi, poreklom mađar, koji je tumačio lik grofa Drakule, teško je savladavao engleski jezik, pa je tako Drakula, sticajem okolnosti, dobio neobičan mađarski naglasak, koji su posle toga mnogi interpretatori Drakule pokušavali da imitiraju, najčešće neumereno ili komično.
Čuveni vampirski očnjaci, koji kasnije postaju simbol vampirizma, prvi put se na filmskom platnu pojavljuju pedesetih godina 20. veka. U lik Drakule ih je među prvima uveo Kristofer Li u Drakuli iz 1958. godine, britanskog režisera Terensa Fišera. Upečatljiva sceni smrti grofa Drakule, gde on umire na zodijačkom krugu, iscrtanom na podu u kojem su na latinskom i grčkom ispisani citati Homerove Odiseje, scena je po kojoj je ovaj film upamćen. U Americi, umesto Drakula dobija naziv Horor Drakule, kako ga ne bi mešali sa već prosalvljenim Drakulom iz 1931. godine.
Samo nekoliko meseci pre velike svetske premijere filma Drakula iz 1992 godine, režisera Francisa Forda Kopole, holivudski stručnjaci predviđaju neuspeh, smatrajući ovaj film čudnim i previše nasilnim. Na insistiranje režisera i cele filmske ekipe film je prikazan. Kritike su bile pozitivne i film je doživeo uspeh. Znimljivost kod ove verzije Drakule je da su ubačene i neke scene iz francuske verzije filma Lepotica i zver.
Film koji je dobio veliki broj nagrada Drakula: Stranice iz devičinog dnevnika, režisera Gaja Medina, prvenstveno je bio sniman kao televizijski film za kandsku televiziju CBC. Tek nakon što je postao popularan u Kanadi i dobio brojne pozitivne kritike, organizovana je velika svetska premijera u Americi. Za ovaj nemi film je celokupna glumačka ekipa bila deo postavke Rojal Vinipeg baleta. Iako rađen u crno-beloj tehnici, specijalni efekti dozvoljavali su da se u crno-belim scenama vide zlatni novčići ili crvena krv.
Pretposlednji film o neuobičajnom grofu dobio je raznolike kritike. Neki filmski stručnjaci bili su mišljenja da je film prilično anemičan i neuverljiv dok su drugi ubeđenja da je Drakula iz 2006. godine doneo novi ugao posmatranja stare priče o grofu Drakuli.
izvor: www.idigitaltimes.com
Poslednji film o Drakuli snimljen je 2014.godine pod nazivom Dracula Untold. Film govori o Vladu Cepešu i njegovoj žrtvi kako bi spasao svoj narod. Ljubav prema najbližima, teška pozicija tokom turskih osvajanja te odluka koju je morao doneti, glavne su teme filma Garija Šorea. Glavnu ulogu tumači Luk Evans, a film nije dobio baš najbolje kritike.
Kristina Janošević